Suyun Hafızası

Dar ve çamurlu bir hendekti. Çalisma odasinda bulunan meseden yapilmis masasinin üzerine dosya yigmaktan baska bir is görmemis elleriyle kazdigi bir çukurun içindeydi. Kaçak, birkaç pirnal dalinin arasina çömelmisti. Uzakta patlayan bombalardan saklaniyordu.Kisa menzilden vurulmaktan daha beter; sarapnelden daha beter, patlama sonrasi olusan yikici hava dalgasindan daha beter yaralanmis bir adamdi… Öyle bir yaraydi ki düsmaninin yumrugu oradan girip kalbini sökebilirdi. Safraya benzer aciliktaki tükürügüyle onu yalamasi da iyi gelmiyordu. Bu hainin, ne kavgayi kaldiracak bir yetenegi ne de kimseye karsi savasma istegi vardi; bu nedenle savasi desteklememis ve cehennem agzina dönen Guadalajara Cephesi’ni, hiçbir zaman eskisi gibi olmayacagini adi gibi bilerek geride birakmisti.“Álvaro, askim, bu zulmü görmezden gelemeyiz! Tanri ve insanlik adina vatanini korumalisin. Ben savasamadigimdan bunu benim için yapmalisin!” dedi karisi ayaklanmadan birkaç gün sonra ve aksamlarini; üniformasina diktigi, kocasini, gelebilecek kursunlardan koruyacagina inanilan kisa pelerini islemekle geçirdi. Sonra burjuva apartmanlarinda onu geçirirken boynundan sarkan Isa’nin Kutsal Kalbi’ne Ispanya için dua etti. Baska birçogunun yaptigi gibi... Yaninda, çaliliklarin arasinda sakli sari bir püskül görünüyordu ve onu oksadiktan sonra seritli asker beresini bu mezarda birakmaya karar verdi. Ancak onun kadar kolay gömülemeyen anilar vardi ve yürümeye koyulunca cebinde karisinin yipranmis fotografini aramaya basladi…