Seyrani

20 yillik bir hikaye bu. Kütüphanemi karistiriyordum. Hiç gözden ve elden geçirmedigim bir kösesinde, adeta görünmemek için ’zulaya’ saklanmis gibi duran kalin bir dosya ilisti gözüme. Elime aldim. Elle yapilmis karton kapaginda büyücek “Seyrani“ yaziyordu. Ince pelür kagida, daktiloyla inci gibi dizilmis satirlar. 20 yil öncesine gitti zihnim. Birden hatirlarim canlandi. Buruk duygular kapladi içimi. Bu benim ilk kitap çalismamdi. Hemsehrim ünlü halk ozani seyrani ve siirlerini içeriyordu. Fakat yayimlanamamisti. Bu yayimlanamayisin ilginç bir de hikayesi var: Ben eseri bitirdikten sonra geçtigimiz yillarda kaybettigimiz can dostum Hasan Ali Kasir, biraz da kendisine tahlim edilen bir görevi yerine getirmek için “Seyrani“sini hazirhlamaya basladi. Kasir’in Seyrani’si basildiktan sonra ben kendi eserimi basmaktan vazgeçtim. Çok daha büyüklerini hak eden bir dostluk için, küçük bir jestti bu.(Arka Kapak)