Şeyh Şafi Buyruğu

Islâm düsünce tarihi, en parlak dönemini her alanda düsünen-üreten insanlar sayesinde yasamistir. Bu dönem herhangi bir mezhebe bagliligin, üretilen düsüncenin kalitesini belirlemedigi bir zaman kesiti idi. Bu dönemde belli bir ekol/mezhep içerisine dâhil edilemeyecek birçok âlimin bulundugunu iftiharla belirtmemiz gerekmektedir. Bagimsiz düsünmenin yerini serh geleneginin almasi ve serhlerin de daha çok mezhep içi âlimlerin eserlerine yönelmesi, Islâm düsünce hayatinin durgunlasmasina sebep olmustur. Ülkemizde daha önce haklarinda pek fazla bilgi bulunmayan düsünürlerin, eserleri ve görüsleriyle fikir dünyamiza son yillarda girdigine sahit olmaktayiz. Ibn Nefîs (v. 687/1288) de bu düsünürlerden birisidir. Çalismamiz, düsünce tarihimizde Ibn Sînâ, Ibn Tufeyl... vb. düsünürlerle anilan teolojik/felsefi roman geleneginde, adi ve eseri önemli yer tuttugu halde, çogu Kelam/Felsefe kitaplarinda ismi dahi anilmayan çok yönlü bir âlim olan Ibn Nefîs ve er-Risâletü'l-Kâmiliyye fi's-Sîreti'n-Nebeviyye adli eseri hakkindadir.