Mai ve Siyah

Tünel'den çiktiktan sonra Beyoglu'nda biraz serseri, dolasmak; magazalarin camekanlari önünde gecikerek surada yeni çikmis kitaplari; ötede kravatlardan, yakaliklardan, mendillerden teskil edilmis zarif örnekleri; bir moda magazasinin kumaslarini, bütün o gözleri oksayan hiçleri seyretmek istedi. Bon Marche'nin önüne gelerek içeriye girdi. Zaten Beyoglu'ndan issiz geçtikçe buraya bir kere girip çikmak adeti idi. Henüz o kadar kalabalik yoktu, ilerledi. Çocuk oyuncaklarinin yanina kadar geldi, ellerinde çârpâre, basinda maili kirmizili bir külahla gelip geçenlere gülümseyen bir soytariya bakmakla mesgulken arkasindan kendisine yabanci olmayan bir tatli sesin hayretle: "A! Cemil Bey!..." dedigini isitti. Basini çevirdi. O vakit anlasilamaz bir sebeple alisik olunmadik olaylara rast gelince hissedilen titremeye benzer bir titreyis vücudunu bastan asagiya sarsti.(Tanitim Bülteninden)