Aplay Suite

Aplay Suite, anlatıcısını yiyen bir anlatı; okurun acımasız okuyuşlarıyla tamamlanan bir bu¨yu¨su¨ var. Okuyacaksanız, dikkat edin: siz okudukça yazarın ruhu sızlayabilir. Gerçi o da biraz bunu istiyor gibi. Öyku¨ ile deneme arasında gidip gelen bir formda yazılmış bu öyku¨ler, yazı ile var olma arzusunun, yazarlık saplantısının, edebiyatın kutsal ama kıyıcı/yıkıcı doğasına dair derinlikli, ironik ve postmodern bir “ben anlatısı” kuruyor.
Mustafa Aplay, kendi varyasyonlarını farklı öyku¨lere yerleştirerek bir yazarlık miti inşa etmeye çalışıyor. Bunu; ironik bir kurgu çatısı altında, didaktik olmadan; karakterin iç sesiyle, mizahla, groteskle, parodiyle ve zaman zaman edebiyat du¨nyasının absu¨rtlu¨ğu¨yle harmanlayarak sunuyor. Sait Faik’in sert gölgesi, Yu¨cel Balku’nun şeytani kurguları, Bilge Karasu’nun Dil’i, Feyyaz Kayacan’ın iç burkan tuhaflığı; hepsi metnin damarlarında dolaşıyor. Ancak bu kitap bir taklitler senfonisi değil, bir zincirin halkası, bir lanetin devamı. Genç bir anlatıcının edebiyatla kurduğu kirli, trajikomik ilişki ve okurun yazara hu¨kmettiği tersyu¨z edilmiş bir edebiyat evreni absu¨rt bir mizahla inşa ediliyor.