Venedik'te Ölüm

20. yüzyilin en büyük Alman romancisi Thomas Mann’in yazarlik yasaminda, Buddenbrooklar, Büyülü Dag ve Doktor Faustus gibi büyük romanlarin yani sira Venedik’te Ölüm’ün de benzersiz bir yeri vardir. 1929’da Nobel Edebiyat Ödü­lü’ne deger görülen Mann, I. Dünya Savasi’nin hemen öncesinde yayinlanan Venedik’te Ölüm adli bu uzun öyküsünde, 'sanatçinin trajik çikmazi'ni isler: Yorucu bir çalismanin ardindan gerilimlerinden kurtulmak için Venedik’e giden ünlü yazar Aschenbach, genç Polonyali Tadzio’nun olaganüstü güzelligi karsisinda büyülenir. Salgin hastalik kenti sarinca da, tutkularina yenilerek ölüm istegine teslim olur. Ask ve ölüm simgeleri, Mann’in yazarlik yasaminda bir dönemi kapayan bu yapitin derin duyarliliginin temel ögelerini olusturur. Güzellik, belki de sanat, yasami yok edici bir islev yüklenir. Luchino Visconti’nin sinemaya da uyarladigi bu ölümsüz romani, Behçet Necatigil’in ölümsüz çevirisiyle sunuyoruz.