Yavuz Sultan Selim

II. Abdülhamid ve döneminin en çok tartisilan kurumlarindan biri süphesiz Hafiye Teskilâti’dir. Çok iyi teskilâtlandigi kabul edilen, devlet adamlarinin büyük konaklarina, hatta tehdit addedilen siradan vatandasin evlerine varincaya kadar her yere hissettirmeden girip çikabilen bu teskilât, II. Abdülhamid’in âdeta vazgeçilmezlerindendir. Amcasi Sultan Abdülaziz ve kardesi V. Murat’in pek tatsiz bir biçimde tahttan indirilmeleri, üstelik bunu yapanlarin âdeta pazarliga giriserek kendisini tahta çikarmalari ve bazi kisilerin artan nüfuzunun tehlikesi II. Abdülhamid’in Hafiye Teskilâti’na hususi bir önem vermesine sebep olmustur. Isin içine, tahta çikar çikmaz karsilastigi suikast girisimleri ve kendisini devirmeye yönelik Ali Suavi Vakasi, Kleanti Skaliyeri-Aziz Bey Komitesi gibi ihtilâl girisimleri de eklenince, kuvvetli bir istihbarat teskilâti kurmak Sultan için kaçinilmaz olmustur. Elinizdeki bu çalismada, 1909 tarihinde Istanbul’da Mahmûd adinda (net okunmamakla birlikte) bir kisi/cemiyet tarafindan yayinlanan bir risale olan “Hafiyelerin Listesi” adli eser Latin harflerine aktarilarak arastirmacilarin ve ilgililerin istifadesine sunulmustur. Eserin en dikkat çekici yönü, II. Abdülhamid’in Hafiye Teskilâti’na agir elestiriler yöneltmesi ve dönemin birçok ünlü devlet adaminin hafiyelik yapmis oldugunu iddia etmesidir.