Yarımada

Yarımada, siyah beyaz fotoğrafların yansıttığı renkli düşler.
Yavaş yavaş yer değiştiren pek çok anının, izlenimin,
görüntünün dile gelmesi. Gecelerin hiç yumulmayan gözleri...
Şarkılı akşamların hüznü sözcüklerin belleğinden yüreklere
damlaması. Evlerin ne çok şey barındıran içi, odaların nefes
alıp verişi, kapıların, pencerelerin dünyasının mırıldandıklarına
gel de kulak verme! Ya, artık öykülerin bel kemiğini oluşturan
olmayan o mahalleler, o sokaklar, o yollar, o evler, o insanlar!..
Yarımada bir ressamın iç dünyasını, bir öykücünün imgelerini
dışa vuruyor. Bir öykücünün içinde yaşayıp giden renklerin
diri dünyasının kapısını aralıyor. Yarımada’daki öyküler
kendilerini anlatıyor, daha doğrusu okurla söyleşiyor
eskimeyen anıların izlerini süre süre. Çam ve zeytin ağaçlı
yarımadanın usta bir ressamın, iyi bir öykücünün görebildiği,
duyumsadığı, hayatın içinden seçip aldığı görüntülerin gözü
pek fotoğrafları...
Nur Özalp, Yarımada’daki öyküleriyle, öykü dünyamızda
kendine haklı mı haklı, kalıcı bir yer ediniyor diliyle,
anlatımıyla, kurgusuyla. Sözcüklerin renkleri, renklerin sesleri
solukları unutulacak gibi değil bu öykülerde!
Gültekin Emre