Uluslararası İlişkiler Teorileri

Uluslararasi iliskiler, 20. yüzyilin basindan günümüze ulus-devletlerin sayisinin ve siyasi etkinliklerinin artmasi nedeniyle önemli bir
akademik disiplin haline geldi. Ulus-devletlerin birbirleriyle yasadiklari yerel, bölgesel ve küresel sorunlarin ve bu sorunlara karsi üretilecek çözümlerin ele alindigi bir disiplin olmanin yani sira kendi teorisini de kuran bir disiplin olmanin avantajlarini ve dezavantajlarini yasadi. Çesitli pakt, uzlasma, ittifaklar kadar çatisma, ayrisma ve kamplasmalar hususunda da bir akademik disiplin olarak ulusal çikarlarla akademik objektiflik arasinda kimi zaman bocalayan konumlar edinebildi.
Uluslararasi Iliskiler Teorileri, uzun bir süre idealizm ve realizm ekolleri arasinda sikisarak bilgi ve analiz üretmeye çalisan bir
akademik disiplinin, sosyal bilimlerin diger dallariyla etkileserek kendi teorik araçlarini nasil çesitlendirebilecegini, analitik çerçevesini nasil zengin bir literatür üzerinden kurabilecegini gösteren makaleleri bir araya getiriyor. Bu metinler, uluslararasi iliskiler disiplininin, sadece reel politigi analiz eden bir disiplin olmasinin önüne geçen; devletlerin çikarlarina odakli basit bir okumayi yetersiz bulan; uluslararasi kurumlar kadar devlet-disi aktörlerin, sivil ve demokratik siyasetin küresel etkilerini de hesaba katan ve sosyal bilimlerin diger disiplinleriyle “teori”yi paylasmayi basarabilen bir perspektifin imkânlarini etrafli bir sekilde ortaya koyuyor.
Farkli üniversitelerden akademisyenlerin, Gonca Biltekin, Mehmet Evren Eken, Yelda Erçandirli, Ramazan Erdag, Eyüp Ersoy, Ramazan Gözen, Volkan Ipek, Tuncay Kardas, Mustafa Küçük, Tarik Oguzlu, Mehmet Akif Okur, Hakan Övünç Ongur, Çaglar Oyman, Burak Bilgehan Özpek, Mustafa Serdar Palabiyik, Faruk Yalvaç, Basak Yavçan’in katkilariyla