Sosyofobi - Dijital Ütopya Çağında Siyasal Değişim

“Aslında dijital iletişim araçlarının yarattığı toplumsal coşku
asılsızdır, dekoratiftir. Ortak varoluşumuzun teşvik etmesi gereken
şeyi, yani birbirimize gösterdiğimiz ilgiyi teşvik etmeye faydası
yoktur. Aynı şey eşitlikçilik 2.0, yani toplumsal farkın Ağ’da en aza
indiği duygusu için de geçerli. Radikal demokrasi evrensel bir
müşteri-hizmet hattı değildir. Eğer durup düşünürseniz bunun
biraz saçma olduğu anlaşılacaktır.”
İletişim teknolojileri, moderniteden arta kalan sorunları aşacak
bir araç mı, yoksa sermayenin tahakkümünün yeni araçlarla
sürdürülmesinin farklı biçimi mi? İletişim teknolojisindeki
yenilikler, uzun zaman boyunca toplumsal hayatı olumlu yönde
değiştirebilecek ütopik bir unsur olarak görüldü. Bilhassa Avrupa
solu, genel olarak teknolojinin, özel olaraksa internetin
ekonomik ve siyasi koşulların eşitlikçi bir yeniden inşasına zemin
hazırladığı fikrinde ısrarcı oldu.
César Rendueles, beklentilerin aksine iletişim teknolojilerinin
sosyal gerçekliği ve işbirliğini artırmak yerine sınırlandırdığını
ileri sürüyor. Dayanışmanın ve geleneksel topluluk ilişkilerinin
gereksiz olduğu konusundaki yaygın inanca karşı çıkan
Sosyofobi, neoliberalizmin yarattığı sosyal tahribattan yola
çıkarak teknolojinin çözüme dönük iddialarının gerçekliğini
sorguluyor. Öte yandan, teknolojideki gelişmelerle eşitlikçi bir
gelecek perspektifini yan yana getiren siber ütopyacı yaklaşıma
şüpheyle yaklaşan yazar, kemer sıkma politikaları karşıtı
İspanyol 15-M hareketi örneği üzerinden yeni toplumsal
olanakları sorgularken, siber fetişizme yönelik toplumsal
tepkinin boyutlarını inceliyor