Sir Nigel Kudüs Yolu

Damarlarinda yüzlerce cesur askerin kani dolasan aslan yürekli Nigel, henüz yirmi iki yasindaydi. Bugünlerini sahinlerini islah ya da aileyle birlikte malikânenin toprak zeminli holünde yasayan köpeklerini egiterek geçiriyordu.O dönemlerde, hayat gizemli ve merak uyandiriciydi. Insanoglu hem yukaridaki cennete hem de ayaklarinin altindaki cehenneme çok yakin bir noktada korku ve ciddiyetle yürüyordu. Tanri’nin varligi her yerde hissediliyordu: gökkusaginda, kuyruklu yildizda, firtinada, rüzgârda… Bu arada seytan da yeryüzüne öfkesini saçmaktan geri kalmiyordu. Gecenin alacakaranliginda, çali çitlerinin arkasinda gizleniyordu. Kahkahalari gecenin içinde yankilaniyordu. Ölmek üzere olan günahkâra pençesini atiyor vaftiz edilmemis bebege saldiriyor ve sarali bir insanin bacaklarini burkuyordu.Insanogluna sinsice sokulan iblis, basindaki melegi ona zorlu fakat dogru olan yolu gösterirken, onun kulagina seytani seyler fisildiyordu. Koskoca dünya da kimsenin aksini iddia etmedigi ve en basta kralin, papanin, rahiplerin ve âlimlerin bile kesin olarak inandigi dogrulardan nasil olur da süpheye düsülürdü?