Şiirden Romana Modern Öznenin Trajedisi

Ulaşılamamış meyvelerde kalsın hep aklın

Başlangıç için iyidir

Ama bilmelisin

Her zaman birileri vardı

Değme sözün uzanamayacağı

Uçlarda gezen

Zafer Demir

Dostoyevski, duruma dikkat kesilmeniz ve karakteri hiç unutmamanız için, “Bitti!” dediğiniz yerde ‘işi’ bitirmez, sizi alır, insan ruhunun hiç tanımadığınız derinliklerine doğru sürükler. (…) Sizinle kedinin fareyle oynadığı gibi oynar, roman boyunca çevrenizde sürekli dolanıp durur ve bıçağını hiç beklemediğiniz bir anda kalbinizin tam ortasına saplar. Şöyle öğüt verir Dostoyevski okurlarına: “Mekânın ve zamanın üstünden atlayın, hayatın ve aklın bütün yasalarının üstünden ve sadece yüreğinizin sesinin emrettiği yerde durun.” (…) Stefan Zweig’e göre; Dostoyevski, hem dindar kişilerin en güçlüsüdür, hem de tanrıtanımazların en gözü pek olanıdır. O, kendisine her zaman azap verdiğini söylediği Tanrı’ya bağlanmışlara da, onu inkâr edenlere de aynı oranda yakınlık duymuş, ama kendisi hayatı boyunca hep Araf’ta yaşamıştır.