Sevimsiz Öyküler

“Bloy, okuyucunun ruhsal durumuna göre çekilmez ya da harika sayilabilecek benzersiz bir üslup gelistirmistir. Her iki durumda da yazin sanatinin en canli üsluplarindan biridir bu. Bloy’un üstatlarindan Carlyle, evrensel tarihin, durmaksizin okumak ve yazmak zorunda oldugumuz ve baskalarinin da bizleri yazdigi bir kitap oldugunu yineler; hayalci Swedenborg, hayvan, bitki ya da mineral gibi çevremizi saran tüm varliklarin tinsel olaylarla baglantili olduguna inanir. Léon Bloy ise evreni, her insanin bir sözcük, bir harf  ya da sadece bir noktalama isareti olarak yer aldigi bir tür ilahi sifre olarak kabul eder. Kozmik uzami reddederek tüm uçurum ve isiklarin insan bilincinin yansimasindan baska bir sey olmadigini iddia eder. Bir keresinde, zaten cehennemde yasadigimizi ve her insanin en yakinindaki kisiye iskence etmekle görevli bir seytan oldugunu söylemistir.”Jorge Luis Borges