Şair

Şair, 7. yu¨zyıl Arap coğrafyasında şiirin bir inanma biçimine kelamın ise bir silaha dönu¨ştu¨ğu¨ bir du¨nyayı anlatıyor. Doğu Roma, Sasani ve Batı Tu¨rk imparatorlukları arasında geçen roman, dönemin toplumsal yapısını, ku¨ltu¨rel ilişkilerini ve dini dönu¨şu¨mlerini, şiir merkezli bir çatışma u¨zerinden ele alıyor. Zeyd ve Tuleyle adındaki iki şair, yazdıkları şiirlerle amansız bir yarışa giriyor. Bu yarış, yalnızca edebi bir rekabet değil; aynı zamanda karakterlerin hayatını belirleyen bir dönu¨m noktasına dönu¨şu¨yor. Yarış sonrası esir du¨şu¨p Sasani topraklarına gönderilen Zeyd, farklı ku¨ltu¨rlerle karşılaştıkça şiir anlayışını ve inanç du¨nyasını değişmeye başlıyor. Tuleyle ise şiir aracılığıyla su¨rekli değişen toplumunda yer edinmeye çalışıyor.

Rafet Elçi, şiirin kutsallığını, sözu¨n toplumsal gu¨cu¨nu¨ ve kelimenin değişen kaderini ince detaylarla örerken bireysel hikâyeler u¨zerinden de bir medeniyetin çözu¨lu¨şu¨nu¨ resmediyor. Şair, yalnızca Arap Yarımadası’ndaki tarihi bir dönu¨şu¨mu¨n değil, insanın kelimeyle kurduğu anlam du¨nyasının da sarsılışını gözler önu¨ne seriyor.