Pinhan

"Pinhan!" dedi Dürri Baba. Sesi yaprak kimildatmayan sabâ rüzgâri gibi doldu odanin içine."Pinhan!" dedi çocuk üst üste üç kere. Ilk kez bu ismi söylerken, farkinda olmadan el çirpti; omuzlari sevinçle oynadi; yüzünde gonca güller açti. Ikinci kez söylerken duruldu, az evvelki taskinligindan utandi. Üçüncü kez söylerken, ates basti dilini, damagini; dudaklarinda buruk bir tat kaldi. Beti benzi kül kesildi. O zaman Dürri Baba, kollarini iki yana açip, olan biteni izleyen dervislere dogru dönerek,"Nicedir adini bekler dururdu. Velhasil adi da onu. Iste bugün kavustular birbirlerine. Adi Pinhan olsun bundan böyle" dedi.Elif Safak, modern ile mistik olani birlestirebilen bir yazar.Boyd Tonkin Independent… Birbirlerini çekemeyen uygarliklarin yüzyilinda, bir ayagi Bogaz’in dogusunda, digeri batisindayken nasil denge korunur?Elif Safak bu ikilemlere, tek bir mücadelenin kadini olmayi reddederek gögüs geriyor. Ülkesinin genel durumunu göz önünde bulundurarak, sürekli olarak bellek, gelenek, din, ulus, yenilik, dil ve kimlik hakkinda kendini sorguluyor. Amin Maalouf