Peygamber Efendimiz

Efendimiz (aleyhissalatü vesselam) gelmezden önce insanlik koyu bir karanlik içerisindeydi. Bu döneme “cahiliye” denmisti. Cahiliye, insanlarin okuma-yazma bilmemeleri degil, Allah’i dogru olarak tanimamalari, emir ve yasaklarina uymamalari demekti. Allah’i geregi gibi tanimayan insanlar, O’nun koydugu ilahî hükümlere degil kendi istek ve arzularina tabi olmuslar, dünyayi yasanmaz hâle getirmislerdi.Içki içmeyen insan yok gibiydi. Kumar oynamak, fuhus yapmak normal hale gelmisti. Toplumda yalan, dedikodu, iftira hiç olmadigi kadar yayginlasmis, tefecilik almis yürümüstü. Güçlüler zayiflari ezer, yetimler itilip kakilir, kiz çocuklari diri diri gömülür, korumasiz kimselerin mallarina el konurdu. Sudan sebeplerle kavgalar çikar, kavgalar savaslara dönerdi.Rabbimiz “Allah Resulü en güzel örnektir” (Ahzab, 33/21) buyurarak O’nu insanliga rehber olarak gönderdi. O’nun getirdigi vahiyle ve örnek hayatiyla cahiliye karanligi dagildi, zamanin en vahsi insanlari en medeni insanlari haline geldi.Büyük bir zevkle, bir solukta okuyacaginiz bu kitap, Peygamber Efendimizin (a.s.m.) kutlu yolculugunu ele aliyor. Hayatini ve yasantisini güzel bir üslup ve akici bir dille anlatiyor.