Oyunda Oyun Postmodern Roman

Postmodern roman, düsümsellik, ironi, oyun, keyfilik, anarsi, parçalanma, pastis, parodi gibi kavramsal dönüsümlerin mozayiginde bir yeni’den yazma ve yaratma çabasidir. Çikis noktasi, bir düs oyunu olan postmodern romanda üstkurmaca ve metinlerarasi biçimler kullanilarak edimsel ve evrensel bir sinirsizlik yakalanir. Evrensel tek gerçek olan insanin bilinci ile düs gücü arasindaki ikilemlerine düs gücü lehine son verilir; zira sanatsal edimlerde bilinç düs gücünü, siyasal eylemlerde ise düs gücü bilinci izler. Böylece iç-dis, madde-ruh, iyilik-kötülük, düsünce-doga arasindaki soyut ayrimlara son verilerek gerçegin zamanin içinde biraktigi ize ulasilmaya çalisilir. Yaratici olmayi baskaldiri ile özdeslestiren postmodern yazar, yeni, farkli, özgür, eski-simdi bagdasiminda arayislar içindedir. Yaratilanin yeniden üretilerek boyut kazandigi postmodern romanda, algilama ile anlama, duyma ile sezgi ayrimlari üzerinde yaratici bir doku kurgulanir. Anlami üreten okurdur anlayisi ile belirginlesen bu romanda yazarin konumu sorunsallastirilir. Kendini bulan yazar, okurun da kendisini bulmasina yardimci olarak eseri çoklu göstergelere sahip bir aynaya dönüstürür.