Nehcül Belaga

Fasâhat ve belagatte gerçekten de esi bulunmayan; mevzu bakimindan Islâm dininin esaslarina, o esaslarin gerektirdigi hükümlere deginen; bunlari Islâm Peygamberi’nden (s.m.) tevarüs ettigi sinirsiz bilgi kudretiyle açiklayan; içtimâî ve iktisâdî meselelere, Islâm dininin insanî görüsüne aydinlatici, süpheleri giderici isiklar tutan; ayrica da tarihî olaylari, sebepleri ve sonuçlariyla belirten ‘Nehcü’l-Belâga’, Emîrü’l-Mü’minîn Alî b. Ebî-Tâlib’in (a.m.) hutbelerinin, sözlerinin, ögütlerinin, vasiyetlerinin, mektuplarinin ve vecizelerinin toplanmasindan meydana gelmistir. “O Hazret’in sasilacak hâllerinden biri de, hiç kimsenin, üstünlügünde esitligi olmayan fasâhat ve belâgatidir. Zâhidlikte, ögütte; korkutmada onun düsüncesine ulasan yoktur; o yücelikte söz söylemek, onun ihatasina erismek imkânina hiç kimse sahip degildir. Bu sözleri okuyup ibretle düsünen kisi, sanir ki o Hazret’in, dünyadan nasibi, ancak zâhidliktir; dünyayi terk etmektir, Allah’a kullukta bulunmaktir; O, bir bucaga çekilmis yahut bir dag etegine siginmis, halktan ayrilmistir; kendi duygusundan baska bir sey duymaz; kendi solugundan baska bir sey isitmez; kendinden baska kimseyi görmez. Bu sözlerin, savas denizlerinde dalgalar yutan, cosup köpüren, savas deryalarina dalip çikan, elinde yalin kiliç, haktan bas çekenlerin baslarini bedenlerinden ayiran, ünlü kahramanlari, Allah kullugu yolunda helak topragina seren, kilicindan kanlar damlaya damlaya, canlar döküle saçilan meydandan dönen birisinin sözleri olduguna asla inanmaz. Oysa, bu hâlle beraber gene de zâhidlikte, gönül alçakliginda, kullukta, dünyanin bütün zâhidlerinin zâhididir; kullugu üstünlüge degisenlerin basidir. Bu hâl, o Hazret’e has olan sasilacak faziletlerdendir. O, zitlari nefsinde toplamistir; yigitlikle gönül alçakligini, üstünlükle kullugu nefsinde cemetmistir.”