Ne İdim Ne Oldum

Bu kitapta Türkan Soray, Filiz Akin, Fatma Girik, Izzet Günay, Ediz Hun yok. Yesilçam’in altin yillarindan, siyah-beyaz sahnelerden, film setlerinden de söz edilmiyor. Veya, çok dolayli olarak söz ediliyor. Meselâ, bir çekim arasinda sete kavuncu gelmesi sayesinde kavun seçmeyi ögrendigini anlatiyor Nubar Terziyan. Ve esi Katrin’le nasil tanistigini, eski Istanbul’u, deniz sefalarini, çapkinliklarini, yari amatör bir Ermeni tiyatrosunun maceralarini, Hamlet oyunu için mezarliktan kurukafa çalma hikâyesini, askerlik anilarini, Istanbul’u bir barbarlik filminin setine dönüstüren 6-7 Eylül olaylari sirasinda yasadiklarini... Ne Idim Ne Oldum, gençlik yillari boyunca hep sivil polis olmayi düsleyip ortayas döneminde bol bol “iyi polis” rolü oynayan bir Ermen vatandasin “siradan hayat” anilarini içeriyor. Usta bir oyuncunun, tatli bir dille kaleme aldigi anilar, huzurun sitemleri bastirdigi satirlar: “Dogdugum memlekette kendimi sizlere sevdirdim, paradan ziyade sempatinizi kazandim.” Nubar Terziyan’in 1984’te yazdigi bu cümle simdi daha da anlamli. Çünkü onlari -eski filmlerin “artistler kusagi”ni- aslinda ne çok sevdigimizi yeni yeni anliyoruz. Ya da “Nubar Baba” ve arkadaslarini simdi daha çok seviyoruz. Ne Idim Ne Oldum’daki Nubar Terziyan da sevilmeyecek adam degil zaten...