Nar Çiçeği Yılın İlk Güneşi

Basini kaldirip Tillo’nun yildizli gecelerine bakti. Ardindan basinin üzerinden kanatlanan turnalara. Çiplak ayak arsinladigi uçsuz bucaksiz tepelere. Bütün sözcükleri mim gibi suskunluga niyet etti, kulaklarinda hocasinin sesi, bir nehir gibi çaglayip durdu.'Molla Ibrahim ayrilik vakti, bilesin ki anlarsa uzagim yakinimdir, anlamazsa yakinim uzagim” dedi Seyh Hazretleri. Ibrahim'in gözleri Bi'ril Kudra kuyusuna takildi. Kalbi sarsildi. Kuyu, Allah dostlarinin kokusunu saldi. 'Diyetini ödemedigin sevda senin degildir'  dedi Seyhi. Ibrahim, diyet için niyet etti. Rüzgârin elleri nar agacini salladi, narçiçegi yapraginin birini kuyuya, birini Hüma’nin asktan yanan avuçlarina, kalanini seyyahin kalbine düsürdü... Bin ates, bir kuyu ve en nihayetinde Seyyahin kalbindeki çocuk uyandi. Molla Ibrahim'in gözlerinden yagmur kuslari havalandi.Mecnuna gam yükü, Leyla’nin saçinin kivamindadir. Gögsünde Leyla çiçegi… Dilinin söyledigi Leyla siirleridir. Gecede gördügü Leyla’nin hüzünlü bakisi, aydinlik da gördügü Leyla’nin gülen çehresidir… Bu son bulmayacak bir hikâyedir. Çaglara meydan okuyan sevdanin suretidir. Degisse de isimler, sevda hep aynidir. Dünyaya düsen risalelerden biridir sevda. Simdi seyyahin da nasibi bu risaledir. Seyyahin söyledigi de sustugu da hep ayni bahistir. Içindeki gam Hüma’nin saçinin kivamindadir. Oysa dünyanin dahi kaldiramayacagi kadar agirdir. Ama sevda düstügü kalbe sefa, görenlere külfettir. ‘Mevla neylerse güzel eyler’…