Mihman

Viraji döner dönmez bogaza girdigim anda, birisi sag digeri sol seridi ortalamis, kalesnikoflu iki genci görünce “Beyefendialkol var mi?” sorusuna muhatap olmayacagimdan emindim. Ehliyet ruhsat da sormayacaklardi. Dogrusu, nereden çiktiginianlayamadigim, hemen yanlarinda bitiveren kadin gerillanin, “Zorluk çikarmayin ve hemen arabadan çikin,” diyecegini desanmiyordum. Yanima hiçbir sey almayacaktim. Ne söylüyorsa yapmam için, bana emretmesi gerekmiyordu.Orta yasli bir avukat, kendi devraninda yasayip giderken zamanin, yeraltinin ve yerüstünün büyük yanginina düsüverir.Tatvan’a inerken, Van Gölü ve feribot iskelesinde Turgut Uyar kadar güzel degildir hayat. Kirlidir, bakarsan anlarsin, göz gözügörmüyordur; bütün laflar akortludur, cilalidir. Her seyin üstünü siradan alçakliklar örter. Bilirsiniz, muhaliflere ayrilmis cennetyoktur. “Yusuf öldü lan,” der birisi. Tosi birdenbire kaybolur. Dag gibi hatiralar dökülür. Eski bir ask gösterir yüzünü: “Tosinerdesin?” Mehmet Fuat, bir tepeden ovaya bakar, “Nobre topla bulusur”, düsman kisilik atesin basinda oturuyordur...Bir ask romani. Lirik bir siyasi polisiye... Bir “ilk” roman - ustalara mahsus bir ilk. Sair Akif Kurtulus’tan...