Mehmed Akif ve Tasavvuf

Üniversite yıllarında hayal edilen ancak bir türlü yazmaya fırsat bulunamayan, on yıla yakın bir zamandır ise hazırlanan bu çalışma, Mesnevihan Es‘ad Dede’den Mesnevi ve Gülistan, Şeyhülislam Mûsa Kazım Efendi’den Varidat okuyan, Sühreverdi şeyhi Sa‘di-i Şirazi’ye, Nakşi şeyhi ata Efendi’ye, Melami-Hamzavi şeyhi Osman Kemali Efendi’ye ''şeyhim'' ve Şah-ı Nakşbend Hazretlerine ''Efendimiz'' diyen, Hatifi istehani’nin tasavvufi tevhidi, Yûnus’un bestelenmiş nutukları, Osman Şems Efendi’nin ''döne döne'' redifli tesdisi ve Neyzen Tevfik’in ney üfleyişi ile vecde gelip kendinden geçen, Muhammed ikbal’in mana bağındaki üzümlerini ''seve seve, hatta sarhoş ola ola yiyen'' akif ’in pek bilinmeyen bu mistiklik yönünü ortaya koymak amacıyla hazırlanmıştır.

Çalışmanın ''Giriş'' kısmında akif ’in tasavvufla irtibatına, tasavvufa bakış açısına, kendisinin, dostlarının ve onun bu yönlerine temas etmiş yazarların görüşlerine; ''ilk Bölüm''ünde akif ’in sevdiği, hayranı olduğu ve etkisinde kaldığı yahut eserlerinde değindiği sûfi, şair ve ediplere; ''ikinci Bölüm''ünde akif ’in tekkelere, bazı tarikatlara ve vahdet-i vücûd düşüncesine bakışı ve bağlantısına; ''Üçüncü Bölüm''ünde ise akif ’le tanışıp dost olmuş, görme imkanı bulabilmiş yahut göremeyip seciyesinden ve eserlerinden etkilenmiş tasavvuf ehli şahsiyetler ile tasavvufla bir şekilde irtibatı bulunanların onunla ilgili hatıralarına ve görüşlerine yer verilmiştir.