Leviathan ya da Dünyaların En İyisi

20. YÜZYILIN EN ÖNEMLI YAZARLARINDAN BIRI O LAN Arno Schmidt, “nevi sahsina münhasir” yazarlarin basinda gelir. Bireyci, hatta tekbenci denebilecek ölçüde karamsar bir dünya görüsüne sahip olan Schmidt’in parçali, tumturakli, gündelik konusma dilini dönüstüren, sözcükleri atomlarina ayiran, seytani bir mizah duygusuna sahip metinleri okuru saskinliga ugratir. Joyce çevirmeni de olan yazar, kendine özgü sözdizimi, noktalama isaretleri, fonetik imlâ, kelime oyunlari, tuhaf tipografiler ve mizanpajlar da kullanildigi metinleriyle, en yüksek düzeyde görsel, sasirtici ve deneysel bir yapit ortaya koymustur. “1945 sonrasinin yarali Almanya’sindan duyulan en ayriksi seslerin basinda gelir onunkisi: Yakin ve uzak geçmise yönelmis acili bir öfkeyi, gelecege simdiki zaman üzerinden düsürdügü simsiyah bir isikla bütünlemistir. Kendisine bir pansuman payi ayirir: Ironiyi ise kosarak hafifler, orada da ipin ucunu kaçirdigina tanik olunur. (…) Olaganüstü bir hizla kurgular ‘sahne’leri birbirine; dili vokal bir araç gibi isler, sözün bozusturulma olanaklarina genis yer açar, çingirakliyilan üslûbuyla sik sik sokup geri çekilir. Her seferinde, kalabalik bir bulvarin ugultusundan güçbelâ kurtulmusum duygusuyla bitirdim Arno Schmidt’in metinlerini.”ENIS BATUR