Köprü Altındaki Aile

Armand, yokluk içinde yasamayi ögrenmis bir evsizdir. Hayatini dilenerek ve tuhaf isler yaparak kazanir. Üstelik bu dertsiz tasasiz hayatindan da epey memnundur. Neden olmasin ki? Bir kere hirsizlari dert etmesine hiç gerek yoktur, çünkü bütün vari yogu bir bebek arabasini ancak doldurur. Bütün Paris sokaklari onun evi oldugundan kira ödemek gibi bir derdi de yoktur. Ailesi olmadigindan kimseyi merak etmesi gerekmez. Kimseleri de istemez zaten. Hele de çocuklari. O yerinde duramayan küçük çekirge kuslarina hiç mi hiç tahammülü yoktur. Kalbini güzelce saklamazsa bu minik haylazlarin ne yapip edip onu çalacagindan korkar. Ama çocuk demek ev, is, sorumluluk demektir; Armand ise macera arar. Onun için de ne zaman bir çocuk görse kalbinin üzerini kalin yün paltosuyla siki siki örter. Derken soguk bir kis günü üç küçük çocuk girer hayatina. Anneleriyle birlikte sokaklarda kalmis üç evsiz çocuk. Ve Armand’un korktugu basina gelir. Bu üç küçük çekirge kusu onun o özenle sakladigi kalbini çaliverir. Ve o güne dek kimse için endiselenmemis avare Armand ona siginan bu biçare aileye kol kanat gerer.