Günahlar Dile Geldi

“Şu ağaca yaklaşmayın yoksa zalimlerden olursunuz." (Bakara, 2/35) Sadece
Âdem’e değil, âdemoğluna da yasaklanan ağaç benim. Âdem’i cennetten
kovduran, âdemoğlunu da cennette barındırmamaya azmetmiş gizli amaç
benim. Bataklığı andıran, çırpınanı boğdukça boğan yasak elma benim.
Ruhlarda huzur bırakmayan şeytan ile yapılan özel anlaşma benim. “Ah”
benim, “Eyvah!” benim, “Yazık, günah!” benim. “Ey insan! Kerim olan Rabbine
karşı nedir seni aldatan?” (İnfitâr, 82/6) Ey insan! Düşmedi mi Âdem
göklerden? Kovulmadı mı ebedî olan cennetten? Ey insan! Azaptan
korkuyorsun da günahları kalbine nasıl alıyorsun? Sevaba ihtiyacın olduğunu
biliyorsun da amelsiz nasıl kalıyorsun? Ey insan! Senin mi günah yoksa benim
mi? Sen mi daha günahkârsın yoksa avanelerim mi? Ey insan! Eğer günahlar
koku verseydi kimse kimsenin yanına yaklaşmazdı. Bilseydi insanoğlu başına
gelecekleri bu kadar haddi aşmazdı. Bu kitap ki günahların günah çıkarmasıdır.
Bu kitap ki günahların dile gelip insanlığı uyarmasıdır.