Geceyi Takma Saçlarıma

Kendini evrenin sonsuzluğuna karşı yaşatan çok az şeyden biridir şiir.

Şiir, yaşam ve ölüm arasında bir kontrasttır.

İnsan psişesinin en haklı dışa vurumu olan şiiri sezmek aslında yaşamın gizini sezmektir. Şair ise sözcükleri birbiri ardına süslü bir şekilde sıralayan değil ince bir duyuşun, derin bir gözlemin izlerini yaratandır. Ve bu gizde yaşayan şairler bir ressamın renkleri kullanışı, bir müzisyenin seslerle oluşturduğu uyumu sözlerle yaratır.

Şiir, benim için “Athenaum” çevresi şairleri için, özellikle de Friedrich Schlegel ve Novalis’te olduğu gibi ‘yaşamın’ kendisini dışsallaştırması, somut kılmasıdır.
Yaşamın somutlaşması ve ifadesi olarak şiir, bu nedenle yaşamdaki ‘varoluşu’, dönüşümü, tamamlanmamışlığı göstermek, hatırlatmak için tamamlanmadan kalmalı bir tamamlanmış şiir tanımı vermeden parçalı olmalıdır.

Parça, ‘bütünün, evrenselin, hakikatin’ parçası olarak bir eksik barındırmayıp kendisinde her an dışsallaştırdığı ‘hakikat ile yaşamı’ güzelliği somutlaştırmaktadır. Bu nedenle ‘bütüne, hakikate’ varmanın aslında yolda olma hali olması düşüncesi ile ‘parça’ olarak ‘bütünü’ temsil ettiğim fikri ile uyumlu olarak şiirlerime bir isim vermedim. Şiirler, bitmemişliklerinde her an her okuyuşta okuyucunun mühayyilesinde yeni bir isimle doğmak ve bir ‘anka kuşu’ misali yenilenerek ‘hakikati’ kendilerinde dışsallaştırmak için isimsiz olarak ruhumun dilselliğinden filizlendiler. Bu bağlamda okuyacağınız şiirlerde ‘parça’ olarak kalan şiirler yaşamdaki var olma halimizi, yorgunluğumuzu ve umudumuzu hatırlatmaktadırlar.

Şiir, bilinçli ve istemli bir yönelimin sonucu olarak ortaya çıkan ‘yapay’ ürün olmamalıdır. Bu yapaylığı barındıran şiir ‘yaşamın, hakikatin’ gerçekliğinden kopuk ve tamamlanmış bir dilsel mimari yapı olarak karşımıza çıkacaktır. Ancak yaşamdan doğmayanın yaşamı, umudu, ölümü… anlatması aslında tamamlanmışlığında eksikliğini, olmamışlığını ifade etmektir. Yaşamdan doğan şiir ise yaşamın, hakikatin varoluşa gelişi olarak yaşamsal eksikliğin işaret ettiği, işaret ederken ruhumuzun ufkunda doğurduğu yeni anlamlar ve dönüşüm ile bizleri mükemmelleştirir. Bu nedenle kısa dizeler, kısa dizelerden oluşan şiirler
‘eksik’ değil, eksik iken mükemmeldir.

Bu şiirler kaybolan bir ajandanın, kolonya ile silinen ikinci bir defterin ardı sıra yazıldı. Hepsinin yaşamdaki anlamlarına tutunacaklarını biliyorum.

Çünkü her şiir yazanın özgün nefesidir.