Diriliş

"Katyusa'yi görünce Nehlyudov'un içinde eski duygulari uyanmisti. Beyaz önlügüyle yeniden görmek onu heyecanlandiriyordu. Ayak seslerini, konusmasini, gülümsemesini bir çesit sevinçle dinliyordu. Dag erigi siyahi gözlerine, hele de gülümsedigi zaman, bir çesit sefkat duymadan bakamiyordu. Hepsinden öte karsilastiklari zaman yüzünün kizarmasi, mahcup olmadan hatirlayabilecegi bir sey degildi. Asik oldugunu hissediyordu. Ama bu, askin bir sir olduguna inandigi, askini kendine bile itiraf etmedigi ve insanin yalniz bir kez asik olabilecegine inandigi zamana ait bir ask deglidi. Asik oldugunun farkindaydi. Bundan memnunluk duyuyordu. Ve kendisinden saklamaya çalissa bile bu askin ne oldugunu ve nerelere götürebelicegini çok iyi biliyordu. Herkeste oldugu gibi Nehlyudov'da da iki kisilik vardi. Biri tüm insanlik ve kendisi için mutlulugu isteyen temiz bir ruh, digeri yalnizca kendi tatmini pesinde kosan, bunun için dünyanin geri kalanini fedâ edebilecek olan hayvan tarafiydi."