Büyüyen Eller

Çok hasta olduğum zaman, ateşim kırka yaklaştığı zaman ellerim büyür. Dev gibi ellerim olur. Çoğunca çocukluğum da olurdu.
— Ellerim büyüyor, derdim.

Büyükanam, yahut anam ellerimi soğumuş elleri içine alırlardı, “Yok bir şey, yavrum yok bir şey! Bak benim elimde ellerin”, derlerdi. Sakinlerdim bir iki dakika. Yine büyürdü ellerim.

Ellerim büyürdü ellerim. Ellerim ne kadar büyürdü aman yarabbi? Sokağa çıktığım zaman soğuktan ellerim küçülüverdi. Caddelerde idim. Binlere karşı birdim. On binlere karşı birdim.”

Sait Faik Müzesi Arşivi’ndeki müsvedde ve taslak metinlerden oluşan Büyüyen Eller ’de yer alan “Sebzeci Cebrail”, (Kozalaklı Köyü) ve (Kılıbık) okurlarıyla ilk kez buluşuyor.

Büyüyen Eller, Sait Faik’in sanıldığının aksine titiz sayılabilecek bir dikkatle yazdığını, yazdıklarını okuyup değiştirdiğini, düzelttiğini, yazdıklarının bazılarından vazgeçtiğini ve yazdığı her şeyi yayımlamadığını göstermesi açısından önemli ipuçları taşımaktadır.