Bülent Uluer Anlatıyor: Çerkesim, Türküm, Kürdüm, Sosyalistim

“Yenilmek her zaman kaybetmek demek degildir. Spartaküs yenildigi için Spartaküs’tür; eger Spartaküs yenseydi adi sani bilinmeyen Roma komutanlarindan biri olurdu. Spartaküs’ü herkes biliyor çünkü mücadele edip güzel yenilerek de tarihe geçmek mümkün. Mahir’i, Deniz’i ve Ibo’yu halklarimiz biliyor ama onlari katledenleri hatirlayan yok. Öte yandan tarih, hayati ve siyaseti sadece ‘kazanmak’ üzerine kurgulayanlarin yanilgilariyla doludur…” –Bülent UluerYillar kimi legal kimi illegal sinirlari geçerek geçti: Almanya, Fransa, Suriye, Lübnan, Isveç; kimi zaman birlikte kimi zaman ayri ayri; sanki hiçbir yer onlar için yasami idame ettirmeye uygun degildi. Geride biraktiklari her sey görünmez iplerle onlari geriye çekiyordu. Bülent’le hayatlari 1980 darbesinden kisa bir süre önce örgütsel olarak kesismis ve ülkeye dönünceye kadar da ortak çalisma içinde geçmisti. Mahir SayinBiraz da Troçki gibidir; kitlelerin önünde onlarin ruhu gibi konusur. Tabutunda yatan Dev-Genç’li o konusunca diri-lir. “Sehitler ölmez” diyenlerimiz, Bülent Uluer’i ne kadar dinlese yeridir. Çünkü onun sesinde, herkesi ifade eden, Türk ile Kürdü, enternasyonalist ile milliyi, atesit ile Müslümani, Sünni ile Aleviyi, Ermeni ile hepimizi birlestiren tuhaf bir tini vardir. Veysi Sarisözen16 Mart 1978’de Istanbul Üniversitesi’ndeki katliamdan sonra arkadaslarimizin cenazelerini ugurladigimiz miting-de, her zaman oldugu gibi kürsüde gördüm son kez Bülent’i. Ali Riza Tura1978 kusagi Devrimci Gençlik Dernekleri Federasyonu (Dev-Genç) önce Genel Sekreteri ve sonradan Genel Baskan’i Bülent arkadasim ülkede ‘Vur Emri’ ile ülkenin her yerine donatilan afislerle araniyordu. Afiste, iki devrimci arkadasi Hasan Sensoy, Pasa Güven de vardi. Devlet, iki fasisti de afise eklemeyi unutmamisti. Vecdi Çiracioglu