Belleğin Kış Uykusu

M. o aksamüstü, gögsündeki garip siziyla geçmisi olmayan, anisiz bir güne uyandi. Bellegiyle gözlerini açtigi anin arasina yerlesmis, kendini bir varlik olarak kavramasina engel olan bir boslugun kiyisindaydi. Nedenini bilmeden titriyordu: Saat altiydi; küçük bir bavul, uyanir uyanmaz yolculuga çikacakmis gibi ayaklarinin dibinde duruyordu. M. bir sabah, neden yaptigini, nereye varacagini bilmeden garip bir yolculuga çikiyor. Trenin ritmik ve yeknesak gürültüsü içinde M., bölüm bölüm geçmise gidiyor. Yasamadigimiz, yasayamadigimiz ya da farkina varamadigimiz hayatlarla tanisiyor, ögreniyor, anlamaya çalisiyor. Bazen bir neden aramak sevgiyi öldürür, bilmiyor... Hazzin ipliklerini söküyor, sasiriyor, irkiliyor, istahla sorguluyor. Bozgunculari, gençlesen ölüleri, renkleri, melodileri, edebiyat ögretmenlerini, Lerzan’i, bellegini ariyor. Bellek yoksa ne suç olur ne günah... Bellegin Kis Uykusu, Mehmet Eroglu evreninin benzemez ve ayriksi romani. Hayati, sanati, edebiyati ve ölümü tartisan fantastik bir yolculuk hikâyesi... “Keske birlikte rüya görebilsek.”