Baştan Sona Yalnızlık

Özcan Karabulut, ilk öykülerinden bu yana kendine has öykü evreniyle edebiyat dünyasinda özel bir yer edindi. Çesitli ödüller aldi. Bastan Sona Yalnizlik da, 1998 Sabahattin Ali Öykü Yarismasi’nda Basari Ödülü’ne ve yine 1998 yilinda Orhan Kemal Öykü Yarismasi’nda Ikincilik Ödülü’ne deger bulunan bir çalismasi. Ilk öykü kitabindan bu yana öykülerinin dokusunu olusturan siirsel anlatim, asklarin, özlemlerin, acilarin nabiz atislari, hüzün ve yalnizlik, hep var olan siyasal ve toplumsal elestiri ve baskaldiriyla yogruluyor, özyasamöyküsel tatlarla harmanlaniyor, ince bir sizi gibi kendini hep duyurarak akip gidiyor kitap boyunca ve öyküleri birbirine bagliyor. Özcan Karabulut, ‘78 kusaginin yalnizliklarini anlatirken, bu insanlarin dünyasini ve yasadiklarini öykülere tasirken, o yillarin imgesel bir tarihini de veriyor. Birbirinden bagimsiz olsa da, tematik bir birliktelik içeren bu öyküler ortak bir paydada bulusuyor: insanligin en temel gerçeklerinden olan yalnizlikta.“‘Aydin öldü’ sözcükleri ince bir fisiltiyla döküldü dudaklarindan, içinden bir parça kopmustu, sen bilemezdin, sen hiç bilmeyecektin. Ölüm ilanindan sonraki günlerdi, gazetelerde bir ay boyunca çikan fotograflarla, bir tür agit olan dizelerle arkadasinin sonsuzluga ugurlanisini izledi yakindan. Ankara’dan cenaze dönüsüydü, onlarca kisinin hayatindan etlenip kemiklenen bir yaziya basladi. Yakin geçmisle ilgili ayrintilari animsamaya çalistiginda sözcüklerin en çok bir ölüm ilaniyla hayat buldugunu ilk o zaman anladi.”