Başkasının Rüyaları

Cemil Kavukçu’nun iki yillik bir aradan sonra çikardigi yeni öykü kitabi Baskasinin Rüyalari, öyküler arasindaki tuhaf iliskiyle dikkat çekiyor. Kavukçu, bu kitabinda nasil ve neden yazdiginin pesine düstügünü hissettiriyor, yazarliginin perde arkasini araliyor. Simdiye kadar olmadigi biçimde kurmaca ile gerçek, düs ile gerçek dünya arasindaki hem keskin hem belirsiz sinirda gezinirken, yazarla anlatici, anlaticiyla öykü kahramani, öykü kahramaniyla yazar birbirine karisiyor, birbirinin içinde eriyor; kimin kim oldugunu unuttugumuz bir dünyaya sokuluyoruz. Tüm öykülerin içinde gezinen ayni anlatici ve kahramanlar sayesinde öyküler ayni hayatin farkli zamanlarda çekilmis fotograflari gibi bir süreklilik kazaniyor. Rüya ile gerçek arasindaki ince çizgide ustaca dolasan Cemil Kavukçu, belli ki zarini rüyadan yana atiyor ve kendini oldugu kadar okurunu da uzun bir rüyanin degisik gecelere, degisik zamanlara bölünmüs labirentlerinde gezdiriyor. Belki de bütün hayatimizin, çocuklugun o istenmeden içine sürüklendigimiz ikindi uykularindan baslayarak bir rüyadan baska bir sey olmadigini söylemek istiyor.