Babalar ve Çocuklar

Gerçekçilik akiminin en iyi temsilcilerinden olan Rus yazari Ivan Sergeyeviç Turgenyev (1818-1883) romanlarinin konularini güncel ve sosyal olaylardan alir. Onun en ünlü ve dikkate deger romani olan “Babalar ve Çocuklar“ da 1850 yillarindaki iki nesil arasindaki çekismeyi, daha dogrusu, gericiligi temsil eden liberal soylularla ilericiligi temsil eden demokrat aydinlar arasindaki görüs ayriligini ve mücadeleyi göstermek için yazilmistir. Daha yayinlanir yayinlanmaz ülke çapinda bir firtinanin kopmasina, özellikle hikayenin kahramani -“Nihilist“ diye nitelenen- Bazarov tipi çesitli tartismalara ve hatta birbiriyle çelismeli yorumlarin yapilmasina yol açti. Çikisinin (1862) üzerinden geçen bunca yil içinde hakkinda pek çok yazi ve birçok özel kitap yazilan bu eserin degerini, Turgenyev’e karsi olan o günlerin bir elestirmeni saniriz en iyi biçimde dile getiriyor:“ ’Babalar ve Çocuklar’ romanini okul siralarindan beri eline almamis kisilerin bile okudugunu hiç korkmadan iddia edebilirim.“ (Arka Kapak)