Azgın Mevsimler

Senden kalmani istemiyorum ya da seni buna zorlamiyorum. Geminin kalkmasina daha bes-alti saat var, ondan önce kararini verebilirsin. Kalmak zorunda degilsin. Parayi paylastiririm tabii. Bunun için üzgünüm. Kalmak istediginden emin degilsen kalmani istemem. Ama sanirim ben kalacagim. Hayatimin yarisi geçti, yarisindan fazlasi. Belki de yillardir basima gelen gerçekten olaganüstü tek sey, tek sey sana âsik olmakti. Yillardir olan gerçekten olaganüstü tek sey bu.Yasamin aci yüzüyle bu kadar erken tanismasaydi, kuskusuz yine yazar olurdu ama hiçbir zaman okurlari tarafindan böyle sahiplenilmezdi Raymond Carver. Gençlerin haytalik yapip havai asklar kovaladigi yaslarda o evli ve iki çocuk babasiydi. Hayati ögrenmenin yolu, buldugu her iste çalismakti. Benzincide çalisti, hademelik, garsonluk yapti. Yasananlar, kâgida döküldügünde bazen Çehov tadindaydi, bazen Kafka... Insanlarin yasamlarinda barinan, gizlenen öyküleri, yalin, gerçekçi, acitan siirsel bir dille yansitti. Yenilenler içkiye siginirken, kisa öykü türünü yeniden var eden Carver, her basarisinda içti, çok içti, ölümüne içti...Raymond Carver’in öykü külliyatinin son halkasi olan Azgin Mevsimler, yazarin farkli kitap ve dergilerde yayimlanan erken dönem öykülerini ilk defa bir araya getirmesinin yani sira tamamlanmamis romani Augustine Defterleri’nden de bir kesit içeriyor.