59 Numaralı Ev-İzmirli Bir Levanten’in Anıları

Bu metni sadece kişisel nedenlerle değil, toplumsal nedenlerle de çok önemsedim. Zira yüzyıllardan beri sadece İzmir’de değil, liman şehirlerinin çoğunda yaşayan biz Levantenlerin nüfusu, Türkiye Cumhuriyeti’nin kurulmasından sonra gerek göçler gerek Müslüman Türklerle yapılan evlilikler neticesinde o derecede azaldı ki genelde Fransız, İtalyan, Yunan kültürü ile Katolik ve Ortodoks adetlerinin karışımı olan bizlere özgü kültürümüz, adetlerimiz, geleneklerimiz de artık giderek yok olmaya yüz tuttu… Bu nedenle de benim ve benden önceki neslin günlük yaşantısından önemli bir kesit sunan M. Gilbert’in bu anıları, ileride bir gün atalarını, köklerini merak edecek olan çocuklarımız için değerli bir miras, tarihî bir belge niteliği taşıyor…

Cristina Milovich (Schnettger)

… Çok heyecanlıydık, İzmir’de ilk defa bir Levanten bu kadar içtenlikle ve detaylı olarak anılarını anlattığı bir metin yazmıştı…

1927 doğumlu olan Mösyö Gilbert bu metni aslında torunları için yazmıştı, unutulup gitmesinler diye. Metinde neler yoktu ki: 1930’lardan başlayarak önce Göztepe sonra da Alsancak’ta geçen çocukluğu, okuduğu okullar, sokakta oynadığı oyunlar, büyüdüğünde önce Eshot’ta başlayan sonra Amerikan Konsolosluğunun ilk açıldığı yıllardan kapanana kadar olan çalışma hayatı, Noel ve Paskalya yortuları, o yıllarda söylenen şarkılar ve en önemlisi de neredeyse sokak sokak bizi Alsancak’ta gezdirirken o evlere ve içinde oturanlara dair anlattığı gerçek öyküler. Olağanüstü bir metindi elimizdeki…